Рӯзи 14 май дар шаҳраки Новоберёзовский як ҳодисаи пурмаъно рух дод: мардест бо номи Саид Шарипов се кӯдаки хурдсолро аз оташи манзиле наҷот дод, ки дар он лаҳза танҳо ва бидуни назорати калонсолон монда буданд.
Саид, ки 32 сол дорад ва беш аз 16 сол боз ҳамчун ронандаи таксӣ дар шаҳри Екатеринбург фаъолият дорад, ҳангоми баромадан аз дорухона садои гиря ва крикро шунид. Ӯ бе таъхир ба ҷои ҳодиса давид, ки оташ дар ошёнаи якуми бинои панҷошёна авҷ гирифта буд.
Ҷасорат дар чанд дақиқаи ҳалкунанда
Саид аввал кӯдаки аввалро аз тиреза берун баровард ва ба одамони гирду атроф супурд. Баъдан кӯдаки дуюмро наҷот дод. Вале кӯдаки сесола — духтарчаи хурд — аз тарс пинҳон шуда буд ва ёфтанаш душвор гашт.
Саид бори сеюм бе тардид вориди хона шуд ва духтарчаро низ аз миёни дуд ва оташ берун овард. Ин ҳама дар муддати кӯтоҳ, вале ҳалкунанда анҷом шуд — вақте ки ҳар сония метавонад миёни зиндагӣ ва марг фарқ кунад.
Саид: “Ин кори инсонист, ман низ падар ҳастам”
Вақте сокинони маҳаллӣ Саидро қаҳрамон меноманд, ӯ бо тавозӯъ ҷавоб медиҳад:
“Ман танҳо он кореро кардам, ки ҳар инсони бо виҷдон мекард. Худам ҳам падар ҳастам — намешуд, ки бетараф бошам.”
Ҳарчанд шаҳрвандии ӯ расман эълон нашудааст, аммо манбаъҳо мегӯянд, ки Саид аз зодагони Тоҷикистон аст.
Вақте каналҳои нажодпараст хомӯшанд…
Ҳамзамон, ҳодисаи Саидро ягон як шабака ё канали миллатгароёна, ки ҳамарӯза дар бораи гуноҳҳои “муҳоҷирон” мегуфтанд, инъикос накард.
Дар чунин каналҳо пайваста таҳқир, таблиғи нафрат ва умумисозии тоҷикон ва дигар муҳоҷирон ҳамчун “хатар” нашр мешавад. Вале вақте як муҳоҷир ҷони се кӯдаки русро наҷот медиҳад — онҳо хомӯшанд.
Фактҳое, ки онҳо намехоҳанд бинанд
Мувофиқи омори расмӣ, саҳми муҳоҷирон дар ҷинояткорӣ камтар аз ҳиссаи аҳолии доимӣ аст. Мутаассифона, танҳо ҳолатҳои манфӣ паҳн карда мешаванд, аммо ҳақиқат он аст, ки миёни муҳоҷирон ҳам табибон ҳастанд, устоҳо, омӯзгорон ва қаҳрамонон.
Саид яке аз онҳост.
Ҳар миллат қаҳрамон дорад. Ҳар ҷомеа — шахси бад
Ҳақиқат ин аст: ҳеч миллат бе камбуд нест, вале ҳеч миллат ҳам бе одамони бузург нест.
Саид Шарипов исбот кард, ки муҳоҷирон на танҳо “қувваи корӣ” ҳастанд — онҳо метавонанд ҷони фарзандони шумоеро наҷот диҳанд, ки дигарон бетараф мегузаштанд.
Саид Шарипов на кӣ хост, ки қаҳрамон шавад. Ӯ на видео гирифт, на унвон дархост кард. Ӯ танҳо дили инсониро гӯш кард — ва ба оташ даромад.
Ва агар имрӯз касе боз ҳам бо нафрат менависад, ки “муҳоҷирон бад ҳастанд” — пас бояд ба ёд орад:
як муҳоҷир се кӯдаки русро аз сӯхтор наҷот дод. На барои обрӯ. Барои виҷдон.
