Ҳамеша мегӯянд, ки Худо агар ҳифз кунад, ҳатто оташ ҳам осеб намерасонад. Ин суханон ба ҳақиқат табдил ёфтанд барои Нуруллоҳ Сираҷов, ки аз садамаи фоҷиабори ҳавопаймо наздикии шаҳри Актауи Қазоқистон зинда монд.

Дар мусоҳибаи пурҳаяҷон бо Report, Нуруллоҳ нақл мекунад, ки чӣ гуна бо чашмони худ дидаву эҳсос кард, ки Худованд ӯ ва ҳамсарашро муҳофизат кард.

«Мо бо ҳамсарам ба назди писарамон, ки дар Грозний зиндагӣ мекунад, сафар мекардем. Ҳангоми зарбаи аввал ман оташро зери поям эҳсос кардам ва гумон кардам, ки захмӣ шудаам. Ҳарчанд кӯшиш мекардам, ки ҳамсарамро ором кунам, тарс маро раҳо намекард. Ман камарбандро кушодам ва ба зери поям нигаристам — ҳама чиз дар ҳолати муътадил буд. Ҳамин ки дубора ором шудам, як зарбаи шадидтар ба қафои ҳавопаймо зад», — бо ҳиссиёти амиқ нақл мекунад ӯ.

Нуруллоҳ идома медиҳад, ки стюардессаҳо мусофиронро дилпур карда, эълон карданд, ки ҳавопаймо дар Грозний фуруд меояд. Аз тирезаи ҳавопаймо бинои фурудгоҳ, хатҳои парвоз ва ҳатто ҳавопаймоҳои дигар намоён мешуданд.

«Мо он қадар наздик ба замин будем, ки бовар доштем, ки ин ҷо бехатар фуруд меоем. Аммо ногаҳон ҳавопаймо суръат гирифт ва дубора баланд шуд. Ин лаҳза буд, ки ман ҳис кардам, чизе дуруст намеравад», — ба ёд меорад ӯ.

Дар ҳамин вақт стюардессаҳо фармон доданд, ки мусофирон бо пешонӣ ба курсӣ часпанд ва чашмонашонро банданд.

«Ман як куртаи ғафс доштам ва онро ба ҳамсарам додам. Ба ӯ гуфтам, ки ором бошад ва то охир беҳаракат бимонад. Ҳатто дар ин лаҳза ман аз тарс фикр намекардам, танҳо дар бораи ҳифзи ҳамсарам», — нақл мекунад ӯ.

Ногуфта намонад, ки ҳавопаймо бо зарбаи шадид ба замин афтид. Нуруллоҳ мегӯяд, ки ин лаҳза ба назар чунин менамуд, ки ҳавопаймо комилан пора шуда буд.

«Ин як мӯъҷиза аст, ки мо зинда мондем. Ман дигар ҳеҷ гоҳ чунин қувваи муҳофизаткунандаи Худоро эҳсос накарда будам», — бо ҳисси шукргузорӣ мегӯяд ӯ.