Раванди соҳиби рутбаҳо ва мансабҳои муҳиму масъулиятталаб гаштани ашхоси нолоиқ дар мақомот, водор месозад то ин мавзӯъ ба риштаи таҳлил кашида шуда пешкаши хонандагон гардад.
Мансаби нави писари Абдуфаттоҳи Ғоиб дар Вазорати умури дохилӣ намунае аз соҳиб шудани мансабҳо бо роҳи «тағабозӣ» дар ҳукумати феълӣ аст.
Шоҳрух Саидзода аз намояндагони “ҷавонони тиллоӣ”, ки фарзандони мансабдорони баландпояи Тоҷикистонро дар бар мегирад, мебошад. Ӯ, ҳамин тавр, аз афроди хеле наздик ба Рустами Эмомалӣ, раиси шаҳри Душанбе ва писари калонии раиси ҷумҳури Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ном бурда мешавад.
Шоҳрух Саидзода ва Рустами Эмомалӣ ҳарду соҳиби рутбаҳои баланд мебошанд, ки ҳатто хидмати ҳарбӣ ҳам накардаанд ва ин мақомҳо аз тарафи падаронашон ба онҳо тӯҳфа шудааст.
Ҳар як мансаб ва вазифаи давлатӣ тақдири инсонҳоро ҳал мекунад ва анҷом додани амале аз ноӯҳдабароӣ метавонад ояндаи садҳо ва ҳазорон нафарро бо аҳли байташон бисӯзад.
Шаҳрвандон бо умеди дигаргуни ва тағйири насли ҳоким дар ватани азизамон сабрро пеша карда тамоми машаққати зиндагӣ ва зулму ғорати мансабдорони феълиро бар дӯши худ мекашанд. Ғофил аз онки ин афрод ҷои худ нафарони нолоиқу ноӯҳдабарои дигарро омода кардаанд ва ин миллатро мебояд ҳамеша ба мисли бардаи беҳуввият дар хидмати ин гурӯҳ ва наслҳои баъдияшон бошанд.
Муртазо Мирзоев
