Баъди кушта шудани додари севунимсолаам аз тарафи он силоҳбадасти Фронти халқӣ ки алъон дар додситонии вилояти Суғд ба ҳайси додситон кор мекунад, ману як бародарам — ду писари хурдии модар ба Покистон ҳиҷрат кардем. Се бародари дигарам дар сафи муҷоҳидин буданд.
То соли 1998 модарам бо ду хоҳараму як бародарам дар Себистон мезист, то созишномаи сулҳ имзо шуду бародаронам бо сари баланд ба назди модар баргаштанд. Чун онҳо афсар буданду бародарам Фатҳулло дар баталиони 25-ум вазифаи баланд дошт, дар Себистону Данғара ҳам аз обрӯву эътибори хубе бархӯрдор буданд. Бо инояти Худованд ва кӯшиши бародаронам баъзеи онҳое, ки дар ҷиноят алайҳи мардуми бегуноҳ ва хонаводаи мо даст доштанд, ба сазои аъмолашон расиданд. Аммо на ҳаммаашон. Мардуми Себистону Данғара шоҳиданд, ки бо вуҷуди он ҳама озору шиканҷае, ки ба модару хонаводаи мо расониданд, бародарони ман ҳаргиз аз паи қасосгирӣ набуданд ва мардум ҷузъ хайр аз эшон чизе надидааст.
Пас аз баргашти бародаронам зиндагии модарам ором шуд ва азобу шиканҷаҳояш тамом шуданду ба роҳат расид. Вале боз ҳам дар паҳлӯяш набудани ду писари хурдиаш комашро талх медошт. Қариб даҳ сол — аз нимаи соли 1993, ки ҳиҷрат кардам, то охири соли 2002 ман аз хидмати модари азиз маҳрум будам ва ҳеҷ тамосе бо модару бародаронам надоштам. Танҳо бо бозгашт дар охири соли 2002 ба пойбӯсии модар мушарраф шудам.
Бозгашти писари хурдиаш бояд фурӯрезии охирин сад барои хушбахт шудану ба роҳати комил расидани модарам мешуд, аммо мутаассифона қабл аз бозгашти ман мусибати бузурги дигаре болои хонаводаи мо омада буд. Вақте ин ҳукумати Фронти халқӣ қудратманд шуду қудрат ҳарчӣ бештар дар дасти данғарагиҳо қарор мегирифт, онҳо тавони дидани чанд муҷоҳид дар Данғараро накарданд ва айнан мисли ин рӯзҳо, ки моро ба табаддулоту хиёнат ба ватан муттаҳам мекунанд, бародарони маро бо хиёнат муттаҳам карданду хостанд боздошт кунанд. Ба онҳо муяссар шуд бародарам Фатҳулло Комиловро дастгир кунанд, аммо ду бародари дигарам фирор карданд. Баъдан бародарам бо ҳамин иттиҳоми хиёнат ба ватан 25 сол ҳукми зиндон гирифт. Вақте ман баргаштам дар хона танҳо ҳамон бародарам монда буд, ки тамоми ин солҳо ҳамроҳи модарам буд. Дигарон боздошт ё фирорӣ гашта буданд. Танҳо ба акаи сеюмам муяссар шуд, ки соли 2008 баъди сафед шуданаш ба ватан баргардад. Акаи калониам Раҷаб то ҳанӯз хориҷ аз ватан аст ва Фатҳулло дар зиндон. Ҷузъ ин ки як бародарамро маҳкум ба зиндон ва дуи дигарашро фирорӣ карда буданд, амволи эшонро низ ғасб карданд ва таъмину хоҷгидории тамоми оилаи бузурги мо ба дӯши ҳамон як бародарам афтода буд, ки ҳамроҳи модарам буд ва баъдан ман ба ӯ пайвастам.
Баъди бозгашт шомили донишгоҳ шудаму соли 2008, баъди хатми он ба ҲНИТ пайвастам. Аммо давоми ин солҳо ҳам ҳаргиз аз озори хонаводаи мо дастбардор набуданд ва моҳе набуд, ки модарам ё яке аз моро ба Кумитаи амният даъват накунанд.
Соли гузашта вақте ман дар интихобот номзадиамро дар муқобили номзади ҳизби ҳоким гузоштам, алайҳи ман парвандаи ҷиноятӣ боз карданд ва бо иттиҳомоти сохтаву бофта мехостанд дастгир кунанд. Бинобар ин маҷбур ба ҳиҷрат шудам. Баъди ҳиҷрати ман, бахусус аз замоне, ки фаҳмиданд аз мубориза даст накашидаам, фишор болои модари азиз ва бародаронам афзоиш ёфт. Чанд бор онҳоро, ҳатто боре бо хонаводаашон, боздошт карданд. Модарамро ҳам ҳафта ё моҳе нест, ки ба “зиёраташ” нараванд. Замоне, ки модарамро сабти видеоӣ карданду ӯ аз ман хост баргардам, як бародарам дар боздошгоҳ қарор дошт.
Инак бо гузашти қариб 25 сол аз ҷанги шаҳрвандӣ ҳанӯз ҳам ранҷу азоби модари ман тамом нашудааст. 25 сол аст, ки ӯ дар асорати ин режими хуношом қарор дорад ва рӯзи хушро кам дидааст. Ҳамин алъон ҳам як бародарам дар маҳбас аст, дигараш фирорӣ, бародари калониамро аслан намедонем, ки куҷост. Ман дар ҳиҷратам ва модарам дар ҳиҷрон…
